مانند شعر نیما ابریست خانه ام...
من گریه می کنم، شده باران بهانه ام...
باران هزار و سیصد و چندین غزل سرود...
در لابه لای دفتر شعر و ترانه ام...
در گیر و دار فصل شکوفه، کلاغ ها...
فرصت نمی دهند بروید جوانه ام...
شاید بهار آمده از راه من ولی...
چون کوه برف نشسته به شانه ام...
اما قسم به این همه رخوت، بهار را...
می آورم دوباره به تقویم خانه ام...
5 امتیاز + /
0 امتیاز - 1391/12/27 - 12:35
![{-192-} {-192-}](https://nemidoonam.com/i/icons/d65.gif)
1391/12/27 - 15:41